Na de inspanningen een dag eerder, was het gisteren een dag van rust. Althans, relatieve rust. In deze tijd van het (voor)jaar groeit alles snel, dus ook het gras. Toen wij afgelopen zaterdag hier aankwamen was het mij nog niet zo opgevallen, maar een paar dagen later leek het mij toch wel zinvol om het gras te maaien. Niet dat het al te veel zin heeft, want als wij hier weer komen is het toch weer een grote jungle. Maar voor de korte termijn oogt het prima.
Vandaag waren we weer ‘hersteld’. De laatste dag hier, en dus een route vanuit huis: over de parkeerplaats richting de tennisbaan, daar weg 63 oversteken naar Blombacka, door Blombacka heen naar de oude weg naar Molkom. Aan die weg wordt niet veel onderhoud meer gepleegd, gelet op de slechte staat, maar lopen kun je er altijd. Op een gegeven moment, als de huizen ophouden, staat er rechts in het weiland een electriciteitsverdeelstation. Langs dat station loopt een weg die we zijn opgegaan. Zodra die weg onder het spoor doorloopt, kom je op de oranje wandelroute die langs ons huis in de richting van Mangenbaden gaat. Dus, vanaf daar was het een kwestie van de paaltjes volgen. Erg leuk om te doen, omdat we dat gedeelte van de route nog nooit hadden gelopen.
